dzień - 41

Jaką wielką mają moc proste ludzie słowa, to nie każdy zdaje sobie z tego sprawę. A jeśli są to słowa troski i to od kogoś, kogo zna się tylko wirtualnie, to nabierają one jeszcze większej mocy. 
Są słowa cięższe i twardsze od kamienia, które ranią, ale są słowa, jak muśnięcie letniego wiatru, który niesie zapach łąk, ciepło słonecznego popołudnia i takie właśnie słowa do mnie dotarły i za nie najpiękniej dziękuję. 
Jest dobrze i mam nadzieję, że będzie jeszcze lepiej. Tele-wizyta lekarska odbyta, ale jak przewidywałam, moja "cudotwórczyni" rodzinna, nie powiedziała nic, czego bym nie wiedziała i zalecenie powtórzone słowo w słowo po mnie. "to co? Na razie czekamy i patrzymy jak jest? Jest lepiej, więc może będzie ok" - ja. "Tak, jak by coś się działo, to będziemy działać dalej"- ona. KONIEC!
Niczego innego się nie spodziewałam i właściwie pozostało mi liczyć jak zawsze …, na siebie i mój organizm, że się nie da!
To tyle w kwestii zdrowotności. Teraz coś lepsiejszego! 
UPIEKŁAM BUŁECZKI DFROŻDŻOWE i się udały!!!! na dowód, zdjęcie poniżej! 

Były na tyle smaczne (choć za mało posłodziłam), że zażądano kolejnej porcji i dzisiaj taką dopiekłam. WRESZCIE MI SIĘ NIE PRZYPALIŁO I NIE BYŁO ZAKALCA!!!  
Jestem wielka i to jest wersja oficjalna i jej się trzymam jak rzep psiego ogona!!! 

Poniżej kadr z mojej okolicy. To tam wychodzę na zachód słońca i na chwilę ciszy i na piękne kadry. A brzózki któr widać, towarzyszą mi już ponad 20 lat:)

To dla Was wy Moje Kochane Baby!!! Dziękuję za pamięć i troskę!!!